مهمترين اكتشافات بشر

بنظرم مهمترين اكتشافات بشر در هزار توي اعماق ذهنش اتفاق مي افتد و نه در اعماق زمين يا دورترين كهكشانها. زيرا اين گونه اكتشافات است كه خوشبختي واقعي را براي او به ارمغان خواهد آورد. در اينجا به تعدادي از اين كشف و شهودها اشاره خواهد شد. با اين اكتشافات، فكر منفي كه مانند فيلي وحشي و خطر ناك است و براي صاحبش و سايرين كشنده است، به فكر مثبت و فيلي آرام و مطيع صاحبش، بدل شده و همه اش خير و سود مي گردد. در حالت عادي( بدون مشاهده گري) با فكرمنفي يا باخشم و ملامت برخورد شده و در نهايت سركوب و پنهان مي گردد. اين روش اصلن چاره ساز نيست زيرا فكر سركوب شده در خفا جان مضاعف مي گيرد و دوباره مثل خون آشام از جايي سر بر مي آورد. همراه شدن با فكر منفي هم،  با حرص و طمع رسيدن به اهداف پليد آن، آدم را بيچاره و درگير خشم و..خوار و ذليل مي نمايد! اما تحت سيطره مشاهده گري، فكر، ابزار زندگي اش را از دست داده و به تنهايي بي خطر مي شود. به عبارت ديگر ماهيت فكرمنفي يك جريان موقتي، حبا ب گونه و مرده اي مربوط به آينده يا گذشته است و زنده نيست و به قول مولوي لا شئي است. آنچه به فكر يك زندگي تصنعي! مي بخشد احساس بد و رفتار واكنشي بعد از شكل گيري كمپلكس (مجموعه) فكر-احساس است. با كمك مشاهده گري، اين زندگي مصنوعي فكر از او گرفته مي شود! در اين حالت هيچ فكري روي اعصاب آدم نخواهد رفت و ملامت خود هم از بين مي رود. در اين حالت حتي حضورجريان خنثي شده فكر، مانع آرامش، شادي و عشق آدمي نخواهد شد. و اما تعداي از آن اكتشافات مهم: 1- باورهاي اشتباه و افكار منفي طي يك فرايند سريع و نا خود آگاه، احساسات و رفتارهاي ما را شكل مي دهند: در اعماق ذهن، باورهاي اشتباهي لانه كرده اند كه شايد از ديد بسياري از آدمها مخفي و ناشناخته هستند (و عده اي آنها را مدفون در ضمير ناخود آگاه مي دانند). باورهايي كه معمولن از كودكي در ذهن ما شكل گرفته اند. باور و فكر اشتباه طي يك فرايند اتو ماتيك و شرطي شده و پس از تحريك بر اثر يك حادثه بيروني، فعال شده و احساس بدي را توليد مي كند.  فشار اين حس بد فرد را مجبور مي كند كه رفتار ، گفتار و زنجيره اي از افكار ديگر را به طور واكنش سريع بروز دهد. همه اين زنجيره با سرعت زياد و در نا آگاهي اتفاق مي افتد. اگر از فرد عادي بپرسيد كه چه عاملي سبب اين واكنش بود ممكن است تنها به آن حادثه بيروني اشاره كند. اما فرد كاشف و مشغول خود شناسي كمي تا قسمتي از زنجيره را مشاهده مي كند و اين كشف بزرگي است! نور آگاهي و مشاهده، پرده نا خود آگاه را به كناري مي زند. 2- افكار منفي و باورها ي اعماق ذهن،( تقريبن به طور صد در صد) علت و عامل مشكلات ما هستند. فردي كه مشغول خود شناسي است، ممكن است در ابتدا مانند افراد عادي، عوامل بيروني را نشانه بگيرد و از آنها گله و شكايت كند ولي به مرور با نگاه منصفانه و بي غرض، مانند عقاب ناصر خسرو خواهد گفت: چون نیک نگه ‌کرد و پر خویش بر او دید  گفتا زکه نالیم که از ماست که بر ماست يعني شايد در ابتدا بپذيرد كه 50 در صد يا كمتر و بيشتر فكر منفي خودش در رنج و بدبختي هايش، مقصر است ولي سرانجام اگر خوش شانس باشد در خواهد يافت كه اي داد بيداد" صد در صد فكر خودم مقصر است" . 3- افكار و باورهاي اشتباه ، از خودشان چيزي به نام "من" ساخته اند تا در زماني كه چاره اي ندارم بگويم "من مقصرم"! تا جريان فكر منفي به كار خود ادامه دهد!!:  اغلب همزمان با عامل بيروني يا افراد ديگر، يقه خودمان را هم مي گيريم و "خود" را ملامت مي كنيم. غافل از اينكه جز همان "جريان فكر" چيز ديگري وجود ندارد. با اين كشف نياز به ملامت خود از بين مي رود و با خود واقعي مان آشتي مي كنيم. 4- ماهيت حباب بودن و باد بودن و توهمي بودن فكر منفي: با اكتشافات بالا كه با كمك مشاهده درست فكر، حس، رفتارمان حاصل شده، كشف ديگري هم اتفاق مي افتد. ماهيت حباب بودن و باد بودن و توهمي بودن فكر منفي نمايان مي شود. در زير نور مشاهده و آگاهي در اعماق تاريك ذهن، فرايندي كه در بند يك گفته شد، از حيز انتفاع ساقط شده و ماهيت مرده بودن و وسيله بودن فكر مشخص مي شود و فرد بر فكر احاطه مي يابد همانطور كه بنا و مهندس معمار بر ساختماني كه مي سازد مشرف است: حاكم انديشه ام محكوم ني  چونكه بنا حاكم آمد بر بني  با اين كشف، زهر فكر گرفته مي شود؛ زيرا فكر منفي كه نتواند احساس منفي ايجاد كند يا جرياني موقتي و بي تأثير است يا به آساني خاموش مي شود و مانند پادشاه بي لشكر خواهد بود. در اين وضعيت خود بخود ملامت خود هم  محو مي شود. مي توان در عين جريان داشتن فكر به آن خنديد ... به عبارت ديگر تا زمانيكه وراجي هاي ذهن و فكر منفي، به احساس بد و  سپس رفتار بد تبديل نشده، و از فكر من ساخته نشده، فكر به تنهايي هيچ ضرري ندارد! و كسي را نكشته!!( مانند سرخپوست مرده است!) و جالب توجه هم هست! ولي اين مهم تنها با مشاهده بي غرض حاصل آيد، نه چيز ديگر! اگر با ابزار مشاهده درست و بي غرض، با ذهن وراج تا شود و آن را به مثابه يك غريبه گذري نگاه نمود نه تماميت وجودمان! آنگاه از پيش روي فكر به قلمرو احساس و به وي‍ژه رفتار ممانعت مي شود. در اين صورت، هيچ مشكلي و خطري در فكر نيست! البته معمولن با اين سياست، خود بخود و بدون فشار، فكر منفي كم سو و محو خواهد شد. اگر هم محو و بي اثر نشود و حتي به احساس بد منجر شود( بر اثر مشاهده اي كه كاملن خالص نيست يا مستمر نيست. زيرا در مشاهده كامل، حس بد توليد نخواهد شد) كشف مهم ديگري حاصل آيد: مشاهده ارتباط بين فكر منفي و احساس بد از بزرگترين اكتشافات بشر است! 5- ارتباط بين فكر منفي و احساس بد: ساده بنظر مي رسد ولي به شرط آنكه فرد با تجربه شخصي به اين اكتشاف برسد از بزرگترين اكتشافات آن فرد است! متعاقب اين كشف، مي توان از ابزار حس بد، براي رد يابي باورهاي اشتباه مدد جست.     6-  باور اشتباه، رفتار بد را شكل مي دهد و رفتار باور را تقويت كرده و نگه مي دارد!: باور كه بريزد ، رفتار تغيير خواهد كرد و اگر بر اساس باور رفتار نشود، باور سست مي گردد! كشف اين قضيه هم بسيار مهم است و ذهنيت بشر را اصلاح خواهد كرد. اين اكتشافات مهم به آساني حاصل نمي شوند و وسيله اين سفر اكتشافي هم كشتي دريايي يا فضايي نيست؛ مشاهده، مراقبه و خود شناسي جدي و مستمر براي اين سفر پر ارزش لازم است. به افراد خوشبختي كه مسافران اين سفر خطير هستند و با تجربه شخصي به اين اكتشافات نايل شده اند تبريك و شاد باش مي گويم. اميدوارم كه عنايات الهي شامل حال همه اين مسافران جسور گردد و راههاي منتهي به حقيقت درون، براي اين كاشفان پاك نيت گشوده گردد.

نظـرات