در بين انواع و اقسام هوش ها و استعدادهاي ذاتي و اكتسابي ريز و درشت بشري يك "هوش ناب" چون گوهري گرانبها مي درخشد. اين هوش گرانبها، به طور خلاصه؛ هوش استفاده به موقع از جريان تفكر است. هوشي كه در مواقعي كه به تفكر منطقي نيازي نيست، تفكر را به كناري مي گذارد و در فضاي سكوت و هوش عظيم غوطه ور مي گردد و يا از اوج به جريان تفكر نگاه مي كند!
البته جالب اينجاست كه به دليل سلطهء هميشگي تفكر، جملهء مردم به اشتباه تصور مي كنند كه از اين هوش برخوردار هستند!
جمله خلقان سخره انديشه اند
زين سبب خسته دل و غم پيشه اند
هوش مادر یا به عبارت دیگر هوش برتر و یا مهمترین هوش بشری يا همان رندي اصيل و عارفانه؛ هوش استفاده درست از فکر است. یعنی فقط زمانی که به فکر منطقی نیاز است، از روی قصد و اختیار کامل، از آن استفاده کنیم و در زمانهای دیگر اسیر فکر نباشیم.
به قول مولانا این هوش، موجب می شود که در فضای بسیار هوشمندانهء ورای فکر مستقر شویم و عبور فکر را مانند یک جوی گذران، تماشاگر باشیم و فقط در موارد ضروری از فکر، (آنهم فکر منطقی) استفادهء ابزاری بنماییم ( نه آنکه "ابزار بی اختیار" فکر های منفی و غیر منطقی شویم!!!و طبیعت زیبای خود و اطراقیانمان را خراب کنیم!!! ):
زانکه من زاندیشه ها بگذشته ام
خارج اندیشه پویان گشته ام
قاصدا خود را به اندیشه دهم
چون بخواهم از میانه بر جهم
حاکم اندیشه ام محکوم نی
زانکه بنا حاکم آمد بر بنی
من چو مرغ اوجم اندیشه مگس
کی رسد بر من مگس را دسترس
بدون دستیابی به این هوش؛ سایر هوش ها و زرنگی های بشر تنها موجب غرق شدن بیشتر در تاریکی و جهنم "خود ساخته" شده؛ و نابودی تمدن فعلی را به دنبال خواهد داشت.
پستها
